Column 147: Tandartstoerisme.

Ik lijk een beetje stil gezeten te hebben, maar niets is minder waar.

De laatste dagen van het jaar lag ik, zoals vele Belgen, met de nodige luchtwegproblemen onder de dons.

Om het jaar in te zetten met flinke dosissen medicatie.

Maar we zijn in ons land omringd door goede medische zorgen, dat staat buiten kijf.

Ook al staat de zorgsector en bij uitbreiding het hele sociale vangnet zwaar onder druk,

we kunnen nog altijd rekenen op de gezondheidszorg.

Soms met wachttijden.

Voor een huisarts wacht je al snel enkele dagen,

voor een tandarts loopt dat al gauw op tot enkele weken tot zelfs maanden.

Het woord patiëntenstop roep ik nu al uit tot het trendwoord van het jaar 2023.

Want overal duiken tekorten op in specialismen.

Dat terwijl er een overvloed aan geld, lees miljarden(!),

vloeide naar experts, consultants, vernietigde materialen en onuitgevoerde testen in laboratoria gelinkt aan Corona.

Nodig? Waarschijnlijk niet.

Een begrijpelijke paniekreactie voor het onbekende, misschien.

Maar vooral typisch Belgisch.

De eerste touroperator die regelt dat er ganse bussen naar buurlanden

trekken met een dagjesreis mondzorg, all inclusief, gaat het gat in de markt van 2023 aanboren.

Tandartstoerisme.

 Het gaat er van komen.

Helderziende ben ik zeker niet, maar ik ga af op wat speelt bij de mensen.

Dat drastische tekort in de zorg is niks nieuws en ik voel het zelf ook.

Lange wachttijden, zoektochten naar plaatsjes....

Een voeling die sommige politici onderweg wel eens kwijt raken.

Af en toe waait er zo een politicus tot bij mij “op de berg”.

Dan wordt er gekeuveld met een tasje koffie en zelfgemaakt lekkers.

Zo kwam ook Maurits langs, waarmee we de zorg voor mensen met

een beperking en ouderen,  in en aan huis (om het in mensentaal uit te leggen) onder de loep namen.

Een heel warm en menselijk gesprek, met een enorm geëngageerde persoonlijkheid.

Maar ik hoop altijd dat wanneer ze buiten gaan met wat wetenschap en kennis, dat ze er iets mee doen.

Ze zijn ook allemaal welkom, elk beleidsdomein, alle kleuren.

Ik blijf neutraal.

Ik ronsel geen zieltjes, ik heb geen oneliners, geen chauffeur nog minder een riant beloonde post.

Ik ben maar een burger. Met twee oren, twee handen, 1 mond en een redelijk gebrekkig lijf voor de rest.

Daarmee moet ik het stellen.

Geloof me, daarmee lukt veel, heel veel, met wilskracht,

doorzettingsvermogen en koppigheid, maar vooral door op mijn tanden te bijten, zolang ik ze niet stuk bijt.

Want dan moet ik op zoek naar... juist, een touroperator.